गजल
फूलझै  देखिने,  जिवन  कहिले, काँडा हुन्छ।
आफ्नो मान्छे पनि, किन दुःखमा, टाढा हुन्छ।

छोटो   जीवन, लामो भएपनी यात्रा, पुग्नु छ,
जति नै  हिंडे'नी, संघर्षमा किन, आधा हुन्छ।

देख्न  त  देख्छु  सुनौलो, रङ्गीन  सपनाहरू,
बिपनिमा ब्युँझिदा  खेरी सर्वश्व, साडा हुन्छ।

शिथिल   छैनन्,  यी   गतिशील   पाइलाहरु,
केही गर्न खोज्छु, तर परिस्थिति, बाधा हुन्छ।

चोकमा उभिएर  हेर्छु, खै! कता जाऊँ कता ?
हेर्दा  सबै  एउटै  देखिने  कैयौं,  बाटा हुन्छ।
© blog.navarajbudha.com.np

(फेसबुकमा आएको लाइक सहित)