गजल
ढल्छ जीवन सधै, उभि रहदैन।
खुसी हुन्छ पक्कै, दु:खी रहदैन।

पीडा हुन्छ सबैलाई आ-आफ्नै,
सधै मान्छे कोहि, सुखी रहदैन।

बाहिर आउँछ एक दिन निस्केर,
दुलोभित्र मुसो झै, लुकि रहदैन।

एक दुई थप्पड सहन सक्छु म,
अति भए अगाडी, झुकी रहदैन।

सुबिधा छ सञ्चारको जताततै,
स्वयं आफू त्यही नै, पुगि रहदैन।

नवराज बुढा 'नवीन उदासी'